Prvi broj se pojavio kada i Stanica. Celokupna tehnika bila je mala pisaća mašina (znate li šta je to?) i sva tehnička i grafička rešenja su postizana pažljivim kucanjem tipografskih simbola na papirnu matricu Geštetnera. Za one koji ne znaju, hm..., pa neka zamisle nešto veliko i brljavo, bučno i masno. Tada je to bio "Bilten", a ideja je bila da se otvoreno i pošteno prikažu svi programi i sve aktivnosti i da se to šalje svima sa kojima je Istraživačka stanica ostvarivala bilo kakvu vezu. Tiraž od 300 primeraka bio je dovoljan za te godine kada je Stanica uspevala da organizuje desetak seminara godišnje. Seminara koji su se pamtili...
Prvi štampani broj bio je šesti sa 16 strana u A4 formatu. Ručno slagan. Fotografija se ponosno ušetala i već je sledeći broj bio pristojno ilustrovan sa tiražom od dve hiljade primeraka. Osmi broj je kompletno rađen uz pomoć kompjutera, deveti je ponudio kvalitetan papir i oštru, izbalansiranu life fotografiju sa zavidnim tiražom od 4000 primeraka. I poneki pejzaž. Deseti broj je među svoje 24 strane uveo tekstove na engleskom jeziku i fotografiju pejzaža na zadnjoj strani. Kod broja 12 uveli smo pisma prijatelja ali i alegorične kodirane poruke na naslovnoj strani – uglavnom kritka stanja u zemlji (što nam je kasniji predsednik Upravnog odbora tada pažljivo dekodirao crvenom olovkom!). Novina u trinaestom broju su autorski tekstovi i ozbiljnija struktura sadržaja. Broj 13 (32 strane) je ponudio sjajnu foto-reportažu o životu Stanice, dok se kolor štampa pojavila u petnaestom broju čineći ga veoma atraktivnim i ne manje informativnim od ranijih. Broj 16 je dostigao obim od 48 strana, kvalitetni kolor i promovisao popularne "žute strane". Tu se javljaju i korisni i originalni prilozi namenjeni prosvetnim radnicima. Uz broj 18 Stanica izdaje posebnu publikaciju gde se, prvi put kod nas, daje jasna i argumentovana vizija predstojeće reforme obrazovanja u Srbiji. Tiraž od 6,000 primeraka brzo je razgrabljen...
Danas se Godišnjak Petnica rado čita među polaznicima, roditeljima, saradnicima ali i u stotinama škola, nudeći im u svakom broju dosta zanimljivih i vrednih priloga koji izlaze izvan okvira rada Istraživačke stanice i tiču se mnogih aktuelnih pitanja od interesa za savremenu nastavu. Almanah je ostao najbolji informator o radu i najdetaljniji izveštaj o uspesima ali i problemima sa kojima se Stanica sreće u svom mukotrpnom razvoju.
Stanica nema snage (a ni novca) da izdaje publikaciju češće. Ovih sto strana i zavidan tiraž od 6,000 primeraka je sasvim dovoljno. Funkciju redovnijeg informisanja preuzima veb-sajt Stanice, blogovi, redovno dopisivanje sa saradnicima i članovima Saveta i Upravnog odbora, naravno elektronskom poštom. Ipak, kolekcija petničkih godišnjaka je detaljan i pošten letopis Stanice i izvor vredne građe za neke buduće petničke istoričare kada se budu odlučili da im nastanak i razvoj Stanice bude u fokusu pažnje. Poslednjih nekoliko brojeva petničkog godišnjaka se mogu naći u PDF formatu na sajtu Stanice.

fotografije na ovoj strani: prvi broj rađen pisaćom mašinom, izbor fotografija za broj 11, publikacija na engleskom jeziku iz 1991., “štedljivi” bilten rađen na samo jednom A3 listu vrlo sitnim slovima u hiperinflacionoj 1993. godini (stalo je čak 20 tekstualnih priloga i pet fotografija!), poslednjih 15 naslovnih stranica petničkog godišnjaka.

[jubilee]

Petnica 25

Petnica Science Center’s almanac is reached its 25th number. Not too much for “Nature” or “National Geographic”, but in Petnica it is a reason for celebration

“Petnica” almanac, or yearly bulletin, is something more than just an annual report. It is one of many ways to stay in touch with hundreds, even thousands, of people and institutions. During near thirty years of its existence and very active work, the Petnica Science Center have established a broad network of cooperation and links not only with universities and scientific organizations, but with hundreds of schools, alumni, former guest lecturers and associates. “Petnica” almanac is very rich form of a report. Every important activity, new program and project is described with essential comments. Teaching staff and some of lecturers are also presented. There are short stories about new equipment, donations, gifts and sponsorhips as well as about important visits, meetings, promises or problems. Issues of “Petnica” are a kind of complete and detailed history of the Petnica Center, chronicles of growth and difficulties, experiments with expected and unexpected results.
With hundreds of authentic and realistic photos which cover all sides of life and work in the Petnica Center, within its walls and in beautiful neighborhood, with accurate numbers about camps, courses, participants, budget, exchange programs, etc., “Petnica” is rich source for everybody interested in innovative “students friendly” science education.
“Petnica” is published in 6,000 copies, which is, for Serbia, a huge number, much more than the majority of existing magazines and journals. It is not easy and, of course, not cheap enterprise, but it worths every single dinar (or cent) because it makes the Petnica Center clear and transparent, more realistic than any type of bureaucratic report. “Petnica” is bilingual edition where each main article has English translation (in form of expanded abstract). Since “Petnica” No.17 full issue is also visible in e-form including, of course, “blue columns” in English. You can find them on almanah.petnica.rs